Cultuur, de Tippy Tap en een aangrijpend museum

Donderdag 3 september - Cultuursnuiven

Vandaag zijn we ’s ochtends even naar de Russian Market geweest. Groot! Het was rustig, maar de mensen die er waren, waren toeristen. Hier leer je wel afdingen!

Na het marktbezoekje zijn we naar Tuol Sleng gegaan, het genocide museum. Dat is een oud schoolgebouw dat gebruikt werd als gevangenis door de rode Khmer. Het was een heftig en indrukwekkend museumbezoekje! Er waren een heleboel portretten te zien van mensen die er opgesloten hebben gezeten, maar ook van vastgebonden gemartelde mensen. Ook de martelwerktuigen werden tentoongesteld. We zijn allemaal op ons eigen tempo door het gebouw heengelopen, we waren er echt stil van.

Om 3 uur begon het afscheidsfeest van de augustusgroep in het dorp. Alle bewoners waren bijeengekomen bij de school, want de fietsen die wij niet nodig hebben zouden worden verloot. Helaas liep het natuurlijk allemaal anders dan gepland, want de mensen gaan niet netjes in een rijtje staan als de loten worden uitgedeeld en proberen er misschien wel meer dan één binnen te halen.. Toen het ook nog keihard begon te regenen is besloten dat wij de fietsen maar verloten als we weggaan.

De augustusgroep gaf ’s avonds nog een feest in het huis met de families, Sina, meiden van de shop en de werkers uit het dorp. Het was dus druk en ook erg gezellig, want ze hadden voor karaoke gezorgd! Iedereen heeft de hele avond gezongen en gedanst en er werden zelfs pannenkoeken gebakken. Na een feestelijke middag/avond konden we tevreden met de tuktuk naar huis om te gaan slapen!

Nu zit ons laatste dagje in Phnom Penh, en daarmee ook de eerste week, er alweer op. Morgen verhuizen we naar het huis dichtbij het dorp. We vinden het nog steeds super hier! We kijken onze ogen uit naar dingen die anders zijn dan bij ons. Het is bijvoorbeeld grappig om te zien dat onze kijk op een mooi uiterlijk heel anders in elkaar steekt dan die in Cambodja. Een westerling ziet er knap uit als de huid (een beetje) gebruind is, terwijl cambodjanen er alles aan doen om wit te blijven. De meesten die buiten rondlopen hebben lange broeken en shirts met lange mouwen aan. Soms dragen ze zelfs vleeskleurige handschoentjes en sokken in hun slippers! Waar je bij ons tegenwoordig in de supermarkt op bodylotions met een vleugje zelfbruiner stuit, zie je hier schappen vol crèmes met witmakende deeltjes! Het idee erachter is ook precies tegenovergesteld: voor westerlingen is bruine teint een teken van gezond zijn en geld voor vakanties overhebben, maar hier wordt bruin zijn geassocieerd met mensen die op het land werken en dus arm zijn.

Door: Lisa


Vrijdag 4 september - Aan de slag met de Tippy Tap

Ons laatste nachtje in het guesthouse zit er nu echt op. En slapen vanaf nu in het huis bij het dorp.
Na het inpakken van onze koffers vanochtend, genoten we nog even lekker van een sterk bakje Cambodjaanse koffie.
Gelukkig was dit de laatste keer dat we zo vroeg in de tuk tuk stapten.

Vandaag hebben we samen veel overlegd over wat er de komende dagen moet gebeuren en hoe we het gaan aanpakken.
Zo hebben we het bijvoorbeeld gehad over het dorpscomité, varkenproject en de tippy tap.

De tippy tap is een alternatief voor een kraan. En is gemaakt van een jerrycan, touw en een slangetje.
Doordat je met je voet op een plankje de jerrycan kunt kantelen komt er een straaltje water uit.
Het is de bedoeling dat de inwoners van het dorp de tippy tap voor hunzelf gaan maken, en hun handen er mee wassen.
Iedereen heeft hiervoor twee kilo zeep vanuit Nederland meegenomen. Dit hebben we gekregen van de stichting een stichting: soap&samples.

Na het overleggen zijn we met de fiets naar de markt gegaan, om de benodigdheden voor het prototype tippy tap te kopen. De markt was zo goed als uitgestorven, dus hebben we bij een primitief pompstation een jerrycan gekocht.
Langs de kant van de weg hebben we nog even onze fietsbanden op laten pompen.
Toen Mirna’s band werd opgepompt, hoorden we een harde knal.PANG !!! en daar ging haar band. Even later had de jongen die hem kapot gemaakt had, hem weer geplakt.Hij vroeg hier 5000 Riel voor, maar dat hebben we vriendelijk geweigerd. 5 meter verderop ontplofte de band alweer!

Ook zijn we vandaag naar de killing fields gelopen. Hier zie je de massagraven van de rode Khmer. Het was er erg rustig en er hing een vreemde sfeer. Eigenlijk is het niet goed voor te stellen dat er zo veel mensen op deze plek gedood en begraven zijn.

Na de killingfields hebben wij de eerste tippy tap gemaakt.
Toen kwamen we erachter dat de Jerrycan een handvat aan de zijkant moet hebben, in plaats van de bovenkant. Maar voor de eerste vonden we het toch niet slecht.
De volgende wordt vast beter.

Door: Werner


Heel veel groetjes uit Cambodja! Lisa, Mirna, Werner, Roy en Heida